skarać

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish skarać. By surface analysis, s- +‎ karać.

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ˈska.rat͡ɕ/
  • Rhymes: -arat͡ɕ
  • Syllabification: ska‧rać

Verb

skarać pf

  1. (transitive, archaic, somewhat literary or dialectal, Lasovia) synonym of ukarać

Conjugation

Conjugation of skarać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive skarać
future tense 1st skarzę skarzemy
2nd skarzesz skarzecie
3rd skarze skarzą
impersonal skarze się
past tense 1st skarałem,
-(e)m skarał
skarałam,
-(e)m skarała
skarałom,
-(e)m skarało
skaraliśmy,
-(e)śmy skarali
skarałyśmy,
-(e)śmy skarały
2nd skarałeś,
-(e)ś skarał
skarałaś,
-(e)ś skarała
skarałoś,
-(e)ś skarało
skaraliście,
-(e)ście skarali
skarałyście,
-(e)ście skarały
3rd skarał skarała skarało skarali skarały
impersonal skarano
conditional 1st skarałbym,
bym skarał
skarałabym,
bym skarała
skarałobym,
bym skarało
skaralibyśmy,
byśmy skarali
skarałybyśmy,
byśmy skarały
2nd skarałbyś,
byś skarał
skarałabyś,
byś skarała
skarałobyś,
byś skarało
skaralibyście,
byście skarali
skarałybyście,
byście skarały
3rd skarałby,
by skarał
skarałaby,
by skarała
skarałoby,
by skarało
skaraliby,
by skarali
skarałyby,
by skarały
impersonal skarano by
imperative 1st niech skarzę skarzmy
2nd skarz skarzcie
3rd niech skarze niech skarzą
passive adjectival participle skarany skarana skarane skarani skarane
anterior adverbial participle skarawszy
verbal noun skaranie

Further reading