skerpian
Old Saxon
Etymology
From Proto-West Germanic *skarpijan.
Verb
skerpian
- to sharpen
Conjugation
Conjugation of skerpian (weak class 1)
| infinitive | skerpian | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | skerpiu | skerpta |
| 2nd person singular | skerpis | skerptes |
| 3rd person singular | skerpid | skerpta |
| plural | skerpiad | skerptun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | skerpie | skerpti |
| 2nd person singular | skerpies | skerptis |
| 3rd person singular | skerpie | skerpti |
| plural | skerpien | skerptin |
| imperative | present | |
| singular | skerpi | |
| plural | skerpiad | |
| participle | present | past |
| skerpiandi | giskerpid, skerpid | |