skilnaður

Icelandic

Etymology

From Old Norse skilnaðr.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈscɪlna(ː)ðʏr/

Noun

skilnaður m (genitive singular skilnaðar, nominative plural skilnaðir)

  1. separation
    Synonym: aðskilnaður
  2. divorce
    Synonym: hjónaskilnaður
  3. departure, parting
    Synonym: brottför

Declension

Declension of skilnaður (masculine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative skilnaður skilnaðurinn skilnaðir skilnaðirnir
accusative skilnað skilnaðinn skilnaði skilnaðina
dative skilnaði skilnaðinum skilnuðum skilnuðunum
genitive skilnaðar skilnaðarins skilnaða skilnaðanna
  • skilja (“to separate; to understand”)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.