skräda
Swedish
Etymology
Inherited from Old Swedish skrǣdha. Doublet of skräddare.
Verb
skräda (present skräder, preterite skrädde, supine skrätt, imperative skräd)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | skräda | skrädas | ||
| supine | skrätt | skrätts | ||
| imperative | skräd | — | ||
| imper. plural1 | skräden | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | skräder | skrädde | skräds, skrädes | skräddes |
| ind. plural1 | skräda | skrädde | skrädas | skräddes |
| subjunctive2 | skräde | skrädde | skrädes | skräddes |
| present participle | skrädande | |||
| past participle | skrädd | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.
Derived terms
- avskräde
- inte skräda orden (“not mince words”)
Further reading
- skräda in Svenska Akademiens ordböcker
- skräda in Elof Hellquist, Svensk etymologisk ordbok (1st ed., 1922)