skrafa
Icelandic
Etymology
From Old Norse skrafa, ultimately from Proto-Indo-European *(s)krep-.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈskraːva/
- Rhymes: -aːva
Verb
skrafa (weak verb, third-person singular past indicative skrafaði, supine skrafað)
Conjugation
| infinitive nafnháttur | að skrafa | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| supine sagnbót | skrafað | |||||
| present participle |
skrafandi | |||||
| indicative |
subjunctive | |||||
| present |
past |
present |
past | |||
| singular | ég | skrafa | skrafaði | skrafi | skrafaði | |
| þú | skrafar | skrafaðir | skrafir | skrafaðir | ||
| hann, hún, það | skrafar | skrafaði | skrafi | skrafaði | ||
| plural | við | skröfum | skröfuðum | skröfum | skröfuðum | |
| þið | skrafið | skröfuðuð | skrafið | skröfuðuð | ||
| þeir, þær, þau | skrafa | skröfuðu | skrafi | skröfuðu | ||
| imperative boðháttur | ||||||
| singular | þú | skrafa (þú), skrafaðu | ||||
| plural | þið | skrafið (þið), skrafiði1 | ||||
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
References
- Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)