skutur

Icelandic

Etymology

From Old Norse skutr, from Proto-Germanic *skutiz.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈskʏːtʏr/
    Rhymes: -ʏːtʏr

Noun

skutur m (genitive singular skuts, nominative plural skutir or skutar)

  1. (nautical) stern

Declension

Declension of skutur (masculine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative skutur skuturinn skutir, skutar skutirnir, skutarnir
accusative skut skutinn skuti, skuta skutina, skutana
dative skut, skuti skutnum skutum skutunum
genitive skuts skutsins skuta skutanna

References

  • Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)