skutur
Icelandic
Etymology
From Old Norse skutr, from Proto-Germanic *skutiz.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈskʏːtʏr/
- Rhymes: -ʏːtʏr
Noun
skutur m (genitive singular skuts, nominative plural skutir or skutar)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | skutur | skuturinn | skutir, skutar | skutirnir, skutarnir |
| accusative | skut | skutinn | skuti, skuta | skutina, skutana |
| dative | skut, skuti | skutnum | skutum | skutunum |
| genitive | skuts | skutsins | skuta | skutanna |
References
- Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)