slökkvilið
Icelandic
Etymology
From slökkva (“to extinguish”) + lið (“team”).
Noun
slökkvilið n (genitive singular slökkviliðs, nominative plural slökkvilið)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | slökkvilið | slökkviliðið | slökkvilið | slökkviliðin |
| accusative | slökkvilið | slökkviliðið | slökkvilið | slökkviliðin |
| dative | slökkviliði | slökkviliðinu | slökkviliðum | slökkviliðunum |
| genitive | slökkviliðs | slökkviliðsins | slökkviliða | slökkviliðanna |