slafsa
Swedish
Etymology
Onomatopoeic.
Verb
slafsa (present slafsar, preterite slafsade, supine slafsat, imperative slafsa)
- to do something (especially eat) in a sloppy and messy manner (that makes unpleasant, wet noises)
- Han slafsade i sig maten
- He messily ate ("slopped") his food
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | slafsa | slafsas | ||
| supine | slafsat | slafsats | ||
| imperative | slafsa | — | ||
| imper. plural1 | slafsen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | slafsar | slafsade | slafsas | slafsades |
| ind. plural1 | slafsa | slafsade | slafsas | slafsades |
| subjunctive2 | slafse | slafsade | slafses | slafsades |
| present participle | slafsande | |||
| past participle | slafsad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.