slangar
See also: slängar
Ido
Verb
slangar (present tense slangas, past tense slangis, future tense slangos, imperative slangez, conditional slangus)
- to speak slang
Conjugation
| present | past | future | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | slangar | slangir | slangor | ||||
| tense | slangas | slangis | slangos | ||||
| conditional | slangus | — | — | ||||
| imperative | slangez | — | — | ||||
| adjective active participle | slanganta | slanginta | slangonta | ||||
| adverbial active participle | slangante | slanginte | slangonte | ||||
| nominal active participle |
singular | slanganto | slanginto | slangonto | |||
| plural | slanganti | slanginti | slangonti | ||||
| adjective passive participle | slangata | slangita | slangota | ||||
| adverbial passive participle | slangate | slangite | slangote | ||||
| nominal passive participle |
singular | slangato | slangito | slangoto | |||
| plural | slangati | slangiti | slangoti | ||||
Norwegian Nynorsk
Etymology 1
Noun
slangar m
- indefinite plural of slange
Etymology 2
Verb
slangar
- present of slanga
Swedish
Noun
slangar
- indefinite plural of slang
Verb
slangar
- present indicative of slanga