slaperig
Dutch
Etymology
From Middle Dutch slaperich. Equivalent to slaap (“sleep”) + -erig (“-y, -ish”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈslaː.pə.rəx/
Audio: (file) - Hyphenation: sla‧pe‧rig
Adjective
slaperig (comparative slaperiger, superlative slaperigst)
- sleepy, tending to go to sleep
Declension
| Declension of slaperig | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | slaperig | |||
| inflected | slaperige | |||
| comparative | slaperiger | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | slaperig | slaperiger | het slaperigst het slaperigste | |
| indefinite | m./f. sing. | slaperige | slaperigere | slaperigste |
| n. sing. | slaperig | slaperiger | slaperigste | |
| plural | slaperige | slaperigere | slaperigste | |
| definite | slaperige | slaperigere | slaperigste | |
| partitive | slaperigs | slaperigers | — | |