Irish
- n-forms
- smaoineadh, smaoine, smaoiniú, smuaine, smuaineadh, smuaineamh, smuíneamh
- smaoiniughadh, smuainiughadh (obsolete)
- nt-forms
- smaointiú, smaointeadh, smaointeamh, smuainteadh
- smaointiughadh, smuainnteadh, smuaintiughadh, smuaintiughadh (obsolete)
- t-forms
- smaoitiú
- smaoitiughadh (obsolete)
Etymology
From Middle Irish smúained. By surface analysis, smaoin + -amh.
Pronunciation
- (Munster) IPA(key): /ˈsˠmˠiːnʲəvˠ/
- (Galway) IPA(key): /ˈsˠmˠiːnʲə/
- (Connacht) IPA(key): /ˈsˠmˠiːnʲuː/
- (Ulster) IPA(key): /ˈsˠmˠiːtʲuː/[1] (corresponding to the form smaoitiú)
Noun
smaoineamh m (genitive singular as substantive smaoinimh, genitive as verbal noun smaointe, nominative plural smaointe)
- verbal noun of smaoinigh
- notion, idea, thought
Declension
As substantive:
Declension of smaoineamh (first declension)
|
As verbal noun:
Declension of smaoineamh (irregular, no plural)
|
References
Further reading
- “smaoineamh”, in Historical Irish Corpus, 1600–1926, Royal Irish Academy
- Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “smúained”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language