smilný
Czech
Etymology
Inherited from Old Czech smilný, from Proto-Slavic *mls, perhaps related to Welsh blys (“desirous, lustful, greedy”), Middle Breton blisic, blysyc (“pleasant, indulgent”), modern Breton blizik.[1]
Pronunciation
- IPA(key): [ˈsmɪlniː]
Adjective
smilný (comparative smilnější, superlative nejsmilnější, adverb smilně)
Declension
| singular | ||||
|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | ||
| animate | inanimate | |||
| nominative | smilný | smilná | smilné | |
| genitive | smilného | smilné | smilného | |
| dative | smilnému | smilné | smilnému | |
| accusative | smilného | smilný | smilnou | smilné |
| locative | smilném | smilné | smilném | |
| instrumental | smilným | smilnou | smilným | |
| plural | ||||
| masculine | feminine | neuter | ||
| animate | inanimate | |||
| nominative | smilní | smilné | smilná | |
| genitive | smilných | |||
| dative | smilným | |||
| accusative | smilné | smilná | ||
| locative | smilných | |||
| instrumental | smilnými | |||
Related terms
adjectives
nouns
- smilník
- smilstvo
verbs
See also
References
- ^ Lingua Posnaniensis, Volumes 5-6, p. 94
Further reading
- “smilný”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
- “smilný”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
- “smilný”, in Internetová jazyková příručka (in Czech), 2008–2025