smilný

Czech

Etymology

Inherited from Old Czech smilný, from Proto-Slavic *mls, perhaps related to Welsh blys (desirous, lustful, greedy), Middle Breton blisic, blysyc (pleasant, indulgent), modern Breton blizik.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈsmɪlniː]

Adjective

smilný (comparative smilnější, superlative nejsmilnější, adverb smilně)

  1. adulterous

Declension

Declension of smilný (hard)
singular
masculine feminine neuter
animate inanimate
nominative smilný smilná smilné
genitive smilného smilné smilného
dative smilnému smilné smilnému
accusative smilného smilný smilnou smilné
locative smilném smilné smilném
instrumental smilným smilnou smilným
plural
masculine feminine neuter
animate inanimate
nominative smilní smilné smilná
genitive smilných
dative smilným
accusative smilné smilná
locative smilných
instrumental smilnými
adjectives
nouns
verbs

See also

References

  1. ^ Lingua Posnaniensis, Volumes 5-6, p. 94

Further reading