smuain
Irish
Etymology
From Middle Irish smúainid, from smúan (“reflection, consideration”).
Verb
smuain (present analytic smuaineann, future analytic smuainfidh, verbal noun smuaineamh, past participle smuainte)
- alternative form of smaoinigh
- a. 1726, Aodhagán Ó Rathaille, The Poems of Egan O’Rahilly, Irish Texts Society vol. 3, 2nd edition (1911), edited by Patrick S. Dinneen and Tadhg O’Donoghue:
- fear-chú nár smuain bheith fólta
- a warrior who never thought of giving way to cowardly feelings
- a. 1726, Aodhagán Ó Rathaille, The Poems of Egan O’Rahilly, Irish Texts Society vol. 3, 2nd edition (1911), edited by Patrick S. Dinneen and Tadhg O’Donoghue:
Conjugation
conjugation of smuain (first conjugation – A)
| verbal noun | smuaineamh | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| past participle | smuainte | |||||||
| tense | singular | plural | relative | autonomous | ||||
| first | second | third | first | second | third | |||
| indicative | ||||||||
| present | smuainim | smuaineann tú; smuainir† |
smuaineann sé, sí | smuainimid | smuaineann sibh | smuaineann siad; smuainid† |
a smuaineann; a smuaineas | smuaintear |
| past | smuain mé; smuaineas | smuain tú; smuainis | smuain sé, sí | smuaineamar; smuain muid | smuain sibh; smuaineabhair | smuain siad; smuaineadar | a smuain / ar smuain* |
smuaineadh |
| past habitual | smuaininn | smuainteá | smuaineadh sé, sí | smuainimis; smuaineadh muid | smuaineadh sibh | smuainidís; smuaineadh siad | a smuaineadh / a smuaineadh* |
smuaintí |
| future | smuainfidh mé; smuainfead |
smuainfidh tú; smuainfir† |
smuainfidh sé, sí | smuainfimid; smuainfidh muid |
smuainfidh sibh | smuainfidh siad; smuainfid† |
a smuainfidh; a smuainfeas | smuainfear |
| conditional | smuainfinn | smuainfeá | smuainfeadh sé, sí | smuainfimis; smuainfeadh muid | smuainfeadh sibh | smuainfidís; smuainfeadh siad | a smuainfeadh / a smuainfeadh* |
smuainfí |
| subjunctive | ||||||||
| present | go smuaine mé; go smuainead† |
go smuaine tú; go smuainir† |
go smuaine sé, sí | go smuainimid; go smuaine muid |
go smuaine sibh | go smuaine siad; go smuainid† |
— | go smuaintear |
| past | dá smuaininn | dá smuainteá | dá smuaineadh sé, sí | dá smuainimis; dá smuaineadh muid |
dá smuaineadh sibh | dá smuainidís; dá smuaineadh siad |
— | dá smuaintí |
| imperative | ||||||||
| – | smuainim | smuain | smuaineadh sé, sí | smuainimis | smuainigí; smuainidh† |
smuainidís | — | smuaintear |
* indirect relative
† archaic or dialect form
Scottish Gaelic
Noun
smuain f (genitive singular smuaine, plural smuaintean)
- alternative form of smaoin