smuggel
Swedish
Etymology
Deverbal from smuggla.
Noun
smuggel n
Declension
nominative | genitive | ||
---|---|---|---|
singular | indefinite | smuggel | smuggels |
definite | smugglet | smugglets | |
plural | indefinite | — | — |
definite | — | — |
Deverbal from smuggla.
smuggel n
nominative | genitive | ||
---|---|---|---|
singular | indefinite | smuggel | smuggels |
definite | smugglet | smugglets | |
plural | indefinite | — | — |
definite | — | — |