snäva
Swedish
Etymology
Cognate with Norwegian Nynorsk snåva. Also compare obsolete or dialectal English snapper (“to stumble”) and the possible cognates listed at that entry.
Verb
snäva (present snävar, preterite snävade, supine snävat, imperative snäva)
- to stumble
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | snäva | snävas | ||
| supine | snävat | snävats | ||
| imperative | snäva | — | ||
| imper. plural1 | snäven | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | snävar | snävade | snävas | snävades |
| ind. plural1 | snäva | snävade | snävas | snävades |
| subjunctive2 | snäve | snävade | snäves | snävades |
| present participle | snävande | |||
| past participle | snävad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.