sociatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of sociō.
Participle
sociātus (feminine sociāta, neuter sociātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | sociātus | sociāta | sociātum | sociātī | sociātae | sociāta | |
| genitive | sociātī | sociātae | sociātī | sociātōrum | sociātārum | sociātōrum | |
| dative | sociātō | sociātae | sociātō | sociātīs | |||
| accusative | sociātum | sociātam | sociātum | sociātōs | sociātās | sociāta | |
| ablative | sociātō | sociātā | sociātō | sociātīs | |||
| vocative | sociāte | sociāta | sociātum | sociātī | sociātae | sociāta | |