sonticus
Latin
Etymology
From sōns (“guilty”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈsɔn.tɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈsɔn̪.t̪i.kus]
Adjective
sonticus (feminine sontica, neuter sonticum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | sonticus | sontica | sonticum | sonticī | sonticae | sontica | |
genitive | sonticī | sonticae | sonticī | sonticōrum | sonticārum | sonticōrum | |
dative | sonticō | sonticae | sonticō | sonticīs | |||
accusative | sonticum | sonticam | sonticum | sonticōs | sonticās | sontica | |
ablative | sonticō | sonticā | sonticō | sonticīs | |||
vocative | sontice | sontica | sonticum | sonticī | sonticae | sontica |
References
- “sonticus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sonticus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.