sorditudo
Latin
Noun
sorditūdō f (genitive sorditūdinis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | sorditūdō | sorditūdinēs |
| genitive | sorditūdinis | sorditūdinum |
| dative | sorditūdinī | sorditūdinibus |
| accusative | sorditūdinem | sorditūdinēs |
| ablative | sorditūdine | sorditūdinibus |
| vocative | sorditūdō | sorditūdinēs |
References
- “sorditudo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sorditudo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- sorditudo in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016