spójny

Polish

Etymology

From spoić +‎ -ny.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈspuj.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ujnɘ
  • Syllabification: spój‧ny

Adjective

spójny (comparative bardziej spójny, superlative najbardziej spójny, derived adverb spójnie)

  1. in one piece
  2. consistent, uniform
  3. (set theory, of a relation) total
  4. (topology) connected

Declension

Declension of spójny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative spójny spójna spójne spójni spójne
genitive spójnego spójnej spójnego spójnych
dative spójnemu spójnej spójnemu spójnym
accusative spójnego spójny spójną spójne spójnych spójne
instrumental spójnym spójną spójnym spójnymi
locative spójnym spójnej spójnym spójnych

Antonyms

Further reading

  • spójny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • spójny in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.