spacerownik
Polish
Etymology
From spacerować + -nik. First attested in 1812.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /spa.t͡sɛˈrɔv.ɲik/
- Rhymes: -ɔvɲik
- Syllabification: spa‧ce‧row‧nik
Noun
spacerownik m inan
- walking space (area in a prison where prisoners may walk around)
- Synonyms: spacerniak, spacernik
- guide (book or other printed material containing information about walking paths)
- Synonym: przewodnik
Declension
Declension of spacerownik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | spacerownik | spacerowniki |
| genitive | spacerownika | spacerowników |
| dative | spacerownikowi | spacerownikom |
| accusative | spacerownik | spacerowniki |
| instrumental | spacerownikiem | spacerownikami |
| locative | spacerowniku | spacerownikach |
| vocative | spacerowniku | spacerowniki |
References
- ^ Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “spacerownik”, in Słownik języka polskiego
Further reading
- spacerownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “spacerownik”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 6, Warsaw, page 274