Italian
Verb
spignoràre (first-person singular present spignòro or (traditional) spìgnoro[1], first-person singular past historic spignorài, past participle spignoràto, auxiliary avére)
- (transitive) to redeem (from a pawnshop)
Conjugation
Conjugation of spignoràre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
| spignoràre
|
| avére
|
spignoràndo
|
| spignorànte
|
spignoràto
|
| indicative
|
io
|
tu
|
lui/lei, esso/essa
|
noi
|
voi
|
loro, essi/esse
|
| present
|
spignòro, spìgnoro1
|
spignòri, spìgnori1
|
spignòra, spìgnora1
|
spignoriàmo
|
spignoràte
|
spignòrano, spìgnorano1
|
| imperfect
|
spignoràvo
|
spignoràvi
|
spignoràva
|
spignoravàmo
|
spignoravàte
|
spignoràvano
|
| past historic
|
spignorài
|
spignoràsti
|
spignorò
|
spignoràmmo
|
spignoràste
|
spignoràrono
|
| future
|
spignorerò
|
spignorerài
|
spignorerà
|
spignorerémo
|
spignoreréte
|
spignorerànno
|
| conditional
|
spignorerèi
|
spignorerésti
|
spignorerèbbe, spignorerébbe
|
spignorerémmo
|
spignoreréste
|
spignorerèbbero, spignorerébbero
|
| subjunctive
|
che io
|
che tu
|
che lui/che lei, che esso/che essa
|
che noi
|
che voi
|
che loro, che essi/che esse
|
| present
|
spignòri, spìgnori1
|
spignòri, spìgnori1
|
spignòri, spìgnori1
|
spignoriàmo
|
spignoriàte
|
spignòrino, spìgnorino1
|
| imperfect
|
spignoràssi
|
spignoràssi
|
spignoràsse
|
spignoràssimo
|
spignoràste
|
spignoràssero
|
| imperative
|
—
|
tu
|
Lei
|
noi
|
voi
|
Loro
|
|
|
spignòra, spìgnora1
|
spignòri, spìgnori1
|
spignoriàmo
|
spignoràte
|
spignòrino, spìgnorino1
|
| negative imperative
|
|
non spignoràre
|
non spignòri, non spìgnori1
|
non spignoriàmo
|
non spignoràte
|
non spignòrino, non spìgnorino1
|
References
Anagrams