spożycie

Polish

Etymology

From spożyć +‎ -cie.

Pronunciation

  • IPA(key): /spɔˈʐɘ.t͡ɕɛ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘt͡ɕɛ
  • Syllabification: spo‧ży‧cie

Noun

spożycie n

  1. verbal noun of spożyć
  2. intake (consumption)
    Synonym: konsumpcja

Declension

Declension of spożycie
singular
nominative spożycie
genitive spożycia
dative spożyciu
accusative spożycie
instrumental spożyciem
locative spożyciu
vocative spożycie
adjective
noun
verbs

Further reading

  • spożycie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • spożycie in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.