spokojniutko
Polish
Etymology
From spokojniutki + -o. First attested in 1843.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /spɔ.kɔjˈɲut.kɔ/
Audio: (file) - Rhymes: -utkɔ
- Syllabification: spo‧koj‧niut‧ko
Adverb
spokojniutko (not comparable)
- diminutive of spokojnie
References
Further reading
- spokojniutko in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- spokojniutko in Polish dictionaries at PWN
- Aleksander Zdanowicz (1861) “spokojniutko”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “spokojniutko”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 6, Warsaw, page 312
- spokojniutko in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego