spolaczeć

Polish

Etymology

From s- +‎ polaczeć.

Pronunciation

  • IPA(key): /spɔˈla.t͡ʂɛt͡ɕ/
  • Rhymes: -at͡ʂɛt͡ɕ
  • Syllabification: spo‧la‧czeć

Verb

spolaczeć pf (imperfective polaczeć)

  1. (intransitive, rare) to become Polonized (to adopt Polish customs or culture)
    Synonyms: spolonizować się, spolszczeć, spolszczyć się

Conjugation

Conjugation of spolaczeć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive spolaczeć
future tense 1st spolaczeję spolaczejemy
2nd spolaczejesz spolaczejecie
3rd spolaczeje spolaczeją
impersonal spolaczeje się
past tense 1st spolaczałem,
-(e)m spolaczał 		spolaczałam,
-(e)m spolaczała 		spolaczałom,
-(e)m spolaczało 		spolaczeliśmy,
-(e)śmy spolaczeli 		spolaczałyśmy,
-(e)śmy spolaczały
2nd spolaczałeś,
-(e)ś spolaczał 		spolaczałaś,
-(e)ś spolaczała 		spolaczałoś,
-(e)ś spolaczało 		spolaczeliście,
-(e)ście spolaczeli 		spolaczałyście,
-(e)ście spolaczały
3rd spolaczał spolaczała spolaczało spolaczeli spolaczały
impersonal spolaczano
conditional 1st spolaczałbym,
bym spolaczał 		spolaczałabym,
bym spolaczała 		spolaczałobym,
bym spolaczało 		spolaczelibyśmy,
byśmy spolaczeli 		spolaczałybyśmy,
byśmy spolaczały
2nd spolaczałbyś,
byś spolaczał 		spolaczałabyś,
byś spolaczała 		spolaczałobyś,
byś spolaczało 		spolaczelibyście,
byście spolaczeli 		spolaczałybyście,
byście spolaczały
3rd spolaczałby,
by spolaczał 		spolaczałaby,
by spolaczała 		spolaczałoby,
by spolaczało 		spolaczeliby,
by spolaczeli 		spolaczałyby,
by spolaczały
impersonal spolaczano by
imperative 1st niech spolaczeję spolaczejmy
2nd spolaczej spolaczejcie
3rd niech spolaczeje niech spolaczeją
anterior adverbial participle spolaczawszy
verbal noun spolaczenie
adjective
noun

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.