spontaniczny
Polish
Etymology
Adapted borrowing of Late Latin spontāneus + -ny.
Pronunciation
- IPA(key): /spɔn.taˈɲit͡ʂ.nɘ/
Audio: (file) - Rhymes: -it͡ʂnɘ
- Syllabification: spon‧ta‧nicz‧ny
Adjective
spontaniczny (comparative bardziej spontaniczny, superlative najbardziej spontaniczny, derived adverb spontanicznie)
- spontaneous, voluntary (self-generated; happening without any apparent external cause)
- Synonym: samorzutny
- spontaneous (arising from a momentary impulse)
- Synonym: odruchowy
Declension
Declension of spontaniczny (hard)
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
| nominative | spontaniczny | spontaniczna | spontaniczne | spontaniczni | spontaniczne | |
| genitive | spontanicznego | spontanicznej | spontanicznego | spontanicznych | ||
| dative | spontanicznemu | spontanicznej | spontanicznemu | spontanicznym | ||
| accusative | spontanicznego | spontaniczny | spontaniczną | spontaniczne | spontanicznych | spontaniczne |
| instrumental | spontanicznym | spontaniczną | spontanicznym | spontanicznymi | ||
| locative | spontanicznym | spontanicznej | spontanicznym | spontanicznych | ||
Derived terms
noun
Further reading
- spontaniczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- spontaniczny in Polish dictionaries at PWN