spumatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of spūmō
Participle
spūmātus (feminine spūmāta, neuter spūmātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | spūmātus | spūmāta | spūmātum | spūmātī | spūmātae | spūmāta | |
| genitive | spūmātī | spūmātae | spūmātī | spūmātōrum | spūmātārum | spūmātōrum | |
| dative | spūmātō | spūmātae | spūmātō | spūmātīs | |||
| accusative | spūmātum | spūmātam | spūmātum | spūmātōs | spūmātās | spūmāta | |
| ablative | spūmātō | spūmātā | spūmātō | spūmātīs | |||
| vocative | spūmāte | spūmāta | spūmātum | spūmātī | spūmātae | spūmāta | |
References
- “spumatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “spumatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers