staročeština
Czech
Etymology
From staro- (“old-”) + čeština (“Czech”).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈstarot͡ʃɛʃcɪna]
- Rhymes: -ɪna
- Hyphenation: sta‧ro‧češ‧ti‧na
Noun
staročeština f
- Old Czech (the historical form of the Czech language of the 12th–15th centuries)
- Synonym: stará čeština
- Coordinate term: pračeština
Declension
Declension of staročeština (sg-only hard feminine)
| singular | |
|---|---|
| nominative | staročeština |
| genitive | staročeštiny |
| dative | staročeštině |
| accusative | staročeštinu |
| vocative | staročeštino |
| locative | staročeštině |
| instrumental | staročeštinou |
Related terms
- český
- čeština f
- češtinář m anim
- Staročech m anim
- staročeský
- Staročeška f
Further reading
- “staročeština”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
- “staročeština”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
- “staročeština”, in Internetová jazyková příručka (in Czech), 2008–2025