statu-quo
Romanian
Etymology
From Latin statu quō (“the state in which”), from statu, ablative singular of status (“state”), + quō (“in which”), ablative singular of quī (“which”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˌstatuˈkvo/
- Rhymes: -o
- Hyphenation: sta‧tu‧quo
Noun
statu-quo n (plural statu-quouri)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | statu-quo | statu-quoul | statu-quouri | statu-quourile | |
| genitive-dative | statu-quo | statu-quoului | statu-quouri | statu-quourilor | |
| vocative | statu-quoule | statu-quourilor | |||
Further reading
- “statu-quo”, in DEX online—Dicționare ale limbii române (Dictionaries of the Romanian language) (in Romanian), 2004–2025