stercoratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of stercorō
Participle
stercorātus (feminine stercorāta, neuter stercorātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | stercorātus | stercorāta | stercorātum | stercorātī | stercorātae | stercorāta | |
| genitive | stercorātī | stercorātae | stercorātī | stercorātōrum | stercorātārum | stercorātōrum | |
| dative | stercorātō | stercorātae | stercorātō | stercorātīs | |||
| accusative | stercorātum | stercorātam | stercorātum | stercorātōs | stercorātās | stercorāta | |
| ablative | stercorātō | stercorātā | stercorātō | stercorātīs | |||
| vocative | stercorāte | stercorāta | stercorātum | stercorātī | stercorātae | stercorāta | |
References
- “stercoratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press