stoicus
Latin
Etymology
From Ancient Greek Στωϊκός (Stōïkós), from Ποικίλη Στοά (Poikílē Stoá, “painted portico”), the portico in Athens where Zeno was teaching. See Stoa Poikile.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈstoː.ɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈst̪ɔː.i.kus]
Noun
stōicus m (genitive stōicī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | stōicus | stōicī |
| genitive | stōicī | stōicōrum |
| dative | stōicō | stōicīs |
| accusative | stōicum | stōicōs |
| ablative | stōicō | stōicīs |
| vocative | stōice | stōicī |
Adjective
stōicus (feminine stōica, neuter stōicum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | stōicus | stōica | stōicum | stōicī | stōicae | stōica | |
| genitive | stōicī | stōicae | stōicī | stōicōrum | stōicārum | stōicōrum | |
| dative | stōicō | stōicae | stōicō | stōicīs | |||
| accusative | stōicum | stōicam | stōicum | stōicōs | stōicās | stōica | |
| ablative | stōicō | stōicā | stōicō | stōicīs | |||
| vocative | stōice | stōica | stōicum | stōicī | stōicae | stōica | |
Related terms
- stōicismus
- Stōicidae
- stōicē
References
- “stoicus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “stoicus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- stoicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.