strâmbăciune
Romanian
Etymology
Noun
strâmbăciune f (plural strâmbăciuni)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | strâmbăciune | strâmbăciunea | strâmbăciuni | strâmbăciunile | |
| genitive-dative | strâmbăciuni | strâmbăciunii | strâmbăciuni | strâmbăciunilor | |
| vocative | strâmbăciune, strâmbăciuneo | strâmbăciunilor | |||