stríoc
Irish
Noun
stríoc f
Declension
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Derived terms
Verb
stríoc (present analytic stríocann, future analytic stríocfaidh, verbal noun stríocadh, past participle stríoctha)
- to strike
Conjugation
conjugation of stríoc (first conjugation – A)
| verbal noun | stríocadh | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| past participle | stríoctha | |||||||
| tense | singular | plural | relative | autonomous | ||||
| first | second | third | first | second | third | |||
| indicative | ||||||||
| present | stríocaim | stríocann tú; stríocair† |
stríocann sé, sí | stríocaimid | stríocann sibh | stríocann siad; stríocaid† |
a stríocann; a stríocas | stríoctar |
| past | stríoc mé; stríocas | stríoc tú; stríocais | stríoc sé, sí | stríocamar; stríoc muid | stríoc sibh; stríocabhair | stríoc siad; stríocadar | a stríoc / ar stríoc* |
stríocadh |
| past habitual | stríocainn | stríoctá | stríocadh sé, sí | stríocaimis; stríocadh muid | stríocadh sibh | stríocaidís; stríocadh siad | a stríocadh / a stríocadh* |
stríoctaí |
| future | stríocfaidh mé; stríocfad |
stríocfaidh tú; stríocfair† |
stríocfaidh sé, sí | stríocfaimid; stríocfaidh muid |
stríocfaidh sibh | stríocfaidh siad; stríocfaid† |
a stríocfaidh; a stríocfas | stríocfar |
| conditional | stríocfainn | stríocfá | stríocfadh sé, sí | stríocfaimis; stríocfadh muid | stríocfadh sibh | stríocfaidís; stríocfadh siad | a stríocfadh / a stríocfadh* |
stríocfaí |
| subjunctive | ||||||||
| present | go stríoca mé; go stríocad† |
go stríoca tú; go stríocair† |
go stríoca sé, sí | go stríocaimid; go stríoca muid |
go stríoca sibh | go stríoca siad; go stríocaid† |
— | go stríoctar |
| past | dá stríocainn | dá stríoctá | dá stríocadh sé, sí | dá stríocaimis; dá stríocadh muid |
dá stríocadh sibh | dá stríocaidís; dá stríocadh siad |
— | dá stríoctaí |
| imperative | ||||||||
| – | stríocaim | stríoc | stríocadh sé, sí | stríocaimis | stríocaigí; stríocaidh† |
stríocaidís | — | stríoctar |
* indirect relative
† archaic or dialect form