strămunte

Romanian

Etymology

From stră- +‎ munte.

Noun

strămunte m (uncountable)

  1. (Banat) mountain (tall and far away)
    Synonym: munte

Declension

Declension of strămunte
singular only indefinite definite
nominative-accusative strămunte strămunteul
genitive-dative strămunte strămunteului
vocative strămunteule

References

  • strămunte in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN