strażnik

See also: strážník

Polish

Etymology

From straż +‎ -nik.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈstraʐ.ɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -aʐɲik
  • Syllabification: straż‧nik

Noun

strażnik m pers (female equivalent strażniczka)

  1. guard (a person who protects something)

Declension

Declension of strażnik
singular plural
nominative strażnik strażnicy/strażniki (deprecative)
genitive strażnika strażników
dative strażnikowi strażnikom
accusative strażnika strażników
instrumental strażnikiem strażnikami
locative strażniku strażnikach
vocative strażniku strażnicy

Further reading

  • strażnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • strażnik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.