strajnic
Romanian
Etymology
Borrowed from Old Church Slavonic стражьникъ (stražĭnikŭ).
Noun
strajnic m (plural strajnici)
- (dated) watchman
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | strajnic | strajnicul | strajnici | strajnicii | |
| genitive-dative | strajnic | strajnicului | strajnici | strajnicilor | |
| vocative | strajnicule | strajnicilor | |||