straniu
Romanian
Etymology
Borrowed from Italian stranio, strano.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈstra.nju/
Adjective
straniu m or n (feminine singular stranie, plural stranii)
Declension
| singular | plural | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | |||
| nominative- accusative |
indefinite | straniu | stranie | stranii | stranii | |||
| definite | straniul | strania | straniii | straniile | ||||
| genitive- dative |
indefinite | straniu | stranii | stranii | stranii | |||
| definite | straniului | straniei | straniilor | straniilor | ||||