striatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of striō.
Participle
striātus (feminine striāta, neuter striātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | striātus | striāta | striātum | striātī | striātae | striāta | |
| genitive | striātī | striātae | striātī | striātōrum | striātārum | striātōrum | |
| dative | striātō | striātae | striātō | striātīs | |||
| accusative | striātum | striātam | striātum | striātōs | striātās | striāta | |
| ablative | striātō | striātā | striātō | striātīs | |||
| vocative | striāte | striāta | striātum | striātī | striātae | striāta | |