strigatus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [strɪˈɡaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [st̪riˈɡaː.t̪us]
Noun
strigātus m (genitive strigātī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | strigātus | strigātī |
| genitive | strigātī | strigātōrum |
| dative | strigātō | strigātīs |
| accusative | strigātum | strigātōs |
| ablative | strigātō | strigātīs |
| vocative | strigāte | strigātī |
Related terms
Adjective
strigātus (feminine strigāta, neuter strigātum); first/second-declension adjective
- having transverse bands of colour; strigate
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | strigātus | strigāta | strigātum | strigātī | strigātae | strigāta | |
| genitive | strigātī | strigātae | strigātī | strigātōrum | strigātārum | strigātōrum | |
| dative | strigātō | strigātae | strigātō | strigātīs | |||
| accusative | strigātum | strigātam | strigātum | strigātōs | strigātās | strigāta | |
| ablative | strigātō | strigātā | strigātō | strigātīs | |||
| vocative | strigāte | strigāta | strigātum | strigātī | strigātae | strigāta | |
References
- “strigatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- strigatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.