strigulatus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [strɪ.ɡʊˈɫaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [st̪ri.ɡuˈlaː.t̪us]
Adjective
strigulātus (feminine strigulāta, neuter strigulātum); first/second-declension adjective
- strigulated (strigate)
- 1889, Zoological Society of London, The Proceedings of the Scientific Meetings of the Zoological Society of London, page 389:
- Ventris segmentum apicale apice medio obtuse rotundatum, strigulatum et setifero-punctatum. Tibia postica calcari interiore apice oblique truncato.
- For quotations using this term, see Citations:strigulatus.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | strigulātus | strigulāta | strigulātum | strigulātī | strigulātae | strigulāta | |
| genitive | strigulātī | strigulātae | strigulātī | strigulātōrum | strigulātārum | strigulātōrum | |
| dative | strigulātō | strigulātae | strigulātō | strigulātīs | |||
| accusative | strigulātum | strigulātam | strigulātum | strigulātōs | strigulātās | strigulāta | |
| ablative | strigulātō | strigulātā | strigulātō | strigulātīs | |||
| vocative | strigulāte | strigulāta | strigulātum | strigulātī | strigulātae | strigulāta | |