strijdvaardig

Dutch

Etymology

From strijd (“battle”) +‎ vaardig.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌstrɛi̯tˈfaːr.dəx/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: strijd‧vaar‧dig

Adjective

strijdvaardig (comparative strijdvaardiger, superlative strijdvaardigst)

  1. aggressive, belligerent, combative
    Near-synonyms: strijdbaar, strijdlustig

Declension

Declension of strijdvaardig
uninflected strijdvaardig
inflected strijdvaardige
comparative strijdvaardiger
positive comparative superlative
predicative/adverbial strijdvaardig strijdvaardiger het strijdvaardigst
het strijdvaardigste
indefinite m./f. sing. strijdvaardige strijdvaardigere strijdvaardigste
n. sing. strijdvaardig strijdvaardiger strijdvaardigste
plural strijdvaardige strijdvaardigere strijdvaardigste
definite strijdvaardige strijdvaardigere strijdvaardigste
partitive strijdvaardigs strijdvaardigers —

Derived terms

  • strijdvaardigheid
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.