strug

See also: Strug

Polish

Pronunciation

IPA^(key): /ˈstruk/

(Greater Poland):
- (Kuyavia) IPA^(key): /ˈstruk/
(Lesser Poland):
- (Przemyśl) IPA^(key): [ˈstruk]

Audio: (file)
Rhymes: -uk
Syllabification: strug
Homophones: Stróg, Strug, Struk

Etymology 1

Inherited from Proto-Slavic *strugъ. By surface analysis, deverbal from strugać.

Noun

strug m inan

(carpentry) plane (tool for smoothing wood by removing thin layers from the surface)
Synonym: hebel
(Przemyśl, blacksmithing) tool for shaping a horse's hoof

Declension

Declension of strug

	singular	plural
nominative	strug	strugi
genitive	strugu	strugów
dative	strugowi	strugom
accusative	strug	strugi
instrumental	strugiem	strugami
locative	strugu	strugach
vocative	strugu	strugi

Related terms

verbs

strugać impf

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

strug f

genitive plural of struga

Further reading

strug in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
strug in Polish dictionaries at PWN
Władysław Matlakowski (1892) “strug”, in Słownik wyrazów ludowych zebranych w Czerskiem i na Kujawach (in Polish), Kraków: nakł. Akademii Umiejętności; Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego pod zarządem A. M. Kosterkiewicza, page 17
Aleksander Saloni (1908) “strug”, in “Lud rzeszowski”, in Materyały Antropologiczno-Archeologiczne i Etnograficzne (in Polish), volume 10, Kraków: Akademia Umiejętności, page 341