stulić

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish stulić. By surface analysis, s- +‎ tulić.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈstu.lit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ulit͡ɕ
  • Syllabification: stu‧lić

Verb

stulić pf (imperfective stulać)

  1. (transitive) to bring together (to cause something to close or to reduce its surface area by bringing two things closer together)
  2. (reflexive with się) to come together (to create a coherent whole or group)
    Synonym: skupić się

Conjugation

Conjugation of stulić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive stulić
future tense 1st stulę stulimy
2nd stulisz stulicie
3rd stuli stulą
impersonal stuli się
past tense 1st stuliłem,
-(e)m stulił
stuliłam,
-(e)m stuliła
stuliłom,
-(e)m stuliło
stuliliśmy,
-(e)śmy stulili
stuliłyśmy,
-(e)śmy stuliły
2nd stuliłeś,
-(e)ś stulił
stuliłaś,
-(e)ś stuliła
stuliłoś,
-(e)ś stuliło
stuliliście,
-(e)ście stulili
stuliłyście,
-(e)ście stuliły
3rd stulił stuliła stuliło stulili stuliły
impersonal stulono
conditional 1st stuliłbym,
bym stulił
stuliłabym,
bym stuliła
stuliłobym,
bym stuliło
stulilibyśmy,
byśmy stulili
stuliłybyśmy,
byśmy stuliły
2nd stuliłbyś,
byś stulił
stuliłabyś,
byś stuliła
stuliłobyś,
byś stuliło
stulilibyście,
byście stulili
stuliłybyście,
byście stuliły
3rd stuliłby,
by stulił
stuliłaby,
by stuliła
stuliłoby,
by stuliło
stuliliby,
by stulili
stuliłyby,
by stuliły
impersonal stulono by
imperative 1st niech stulę stulmy
2nd stul stulcie
3rd niech stuli niech stulą
passive adjectival participle stulony stulona stulone stuleni stulone
anterior adverbial participle stuliwszy
verbal noun stulenie

Derived terms

verbs
  • stulić pysk pf
  • stulić uszy pf, stulać uszy impf

Further reading

  • stulić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • stulić się in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • stulić in Polish dictionaries at PWN