stultividus

Latin

Etymology

Coined by Plautus, from stultus (stupid) +‎ videō (to see).

Pronunciation

Adjective

stultividus (feminine stultivida, neuter stultividum); first/second-declension adjective

  1. (hapax legomenon) simple-sighted
    • c. 206 BCE, Plautus, Miles Gloriosus 334-335:
      Pal. Meus illic homo est, deturbabo iam ego illum de pugnaculis. Vin iam faciam, ut stultividum fateare?
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative stultividus stultivida stultividum stultividī stultividae stultivida
genitive stultividī stultividae stultividī stultividōrum stultividārum stultividōrum
dative stultividō stultividae stultividō stultividīs
accusative stultividum stultividam stultividum stultividōs stultividās stultivida
ablative stultividō stultividā stultividō stultividīs
vocative stultivide stultivida stultividum stultividī stultividae stultivida

References