stultividus
Latin
Etymology
Coined by Plautus, from stultus (“stupid”) + videō (“to see”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [stʊɫˈtɪ.wɪ.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [st̪ul̪ˈt̪iː.vi.d̪us]
Adjective
stultividus (feminine stultivida, neuter stultividum); first/second-declension adjective
- (hapax legomenon) simple-sighted
- c. 206 BCE, Plautus, Miles Gloriosus 334-335:
- Pal. Meus illic homo est, deturbabo iam ego illum de pugnaculis. Vin iam faciam, ut stultividum fateare?
- (please add an English translation of this quotation)
- Pal. Meus illic homo est, deturbabo iam ego illum de pugnaculis. Vin iam faciam, ut stultividum fateare?
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | stultividus | stultivida | stultividum | stultividī | stultividae | stultivida | |
| genitive | stultividī | stultividae | stultividī | stultividōrum | stultividārum | stultividōrum | |
| dative | stultividō | stultividae | stultividō | stultividīs | |||
| accusative | stultividum | stultividam | stultividum | stultividōs | stultividās | stultivida | |
| ablative | stultividō | stultividā | stultividō | stultividīs | |||
| vocative | stultivide | stultivida | stultividum | stultividī | stultividae | stultivida | |
References
- “stultividus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- stultividus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.