stupit
Romanian
Etymology
Past participle of stupi.
Noun
stupit n (plural stupituri)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | stupit | stupitul | stupituri | stupiturile | |
| genitive-dative | stupit | stupitului | stupituri | stupiturilor | |
| vocative | stupitule | stupiturilor | |||
Verb
stupit (past participle of stupi)
- past participle of stupi