Turkish
Noun
suçlanma (definite accusative suçlanmayı, plural suçlanmalar)
- verbal noun of suçlanmak
Declension
Declension of suçlanma
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
suçlanma
|
suçlanmalar
|
| definite accusative
|
suçlanmayı
|
suçlanmaları
|
| dative
|
suçlanmaya
|
suçlanmalara
|
| locative
|
suçlanmada
|
suçlanmalarda
|
| ablative
|
suçlanmadan
|
suçlanmalardan
|
| genitive
|
suçlanmanın
|
suçlanmaların
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
suçlanmam
|
suçlanmalarım
|
| 2nd singular
|
suçlanman
|
suçlanmaların
|
| 3rd singular
|
suçlanması
|
suçlanmaları
|
| 1st plural
|
suçlanmamız
|
suçlanmalarımız
|
| 2nd plural
|
suçlanmanız
|
suçlanmalarınız
|
| 3rd plural
|
suçlanmaları
|
suçlanmaları
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
suçlanmamı
|
suçlanmalarımı
|
| 2nd singular
|
suçlanmanı
|
suçlanmalarını
|
| 3rd singular
|
suçlanmasını
|
suçlanmalarını
|
| 1st plural
|
suçlanmamızı
|
suçlanmalarımızı
|
| 2nd plural
|
suçlanmanızı
|
suçlanmalarınızı
|
| 3rd plural
|
suçlanmalarını
|
suçlanmalarını
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
suçlanmama
|
suçlanmalarıma
|
| 2nd singular
|
suçlanmana
|
suçlanmalarına
|
| 3rd singular
|
suçlanmasına
|
suçlanmalarına
|
| 1st plural
|
suçlanmamıza
|
suçlanmalarımıza
|
| 2nd plural
|
suçlanmanıza
|
suçlanmalarınıza
|
| 3rd plural
|
suçlanmalarına
|
suçlanmalarına
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
suçlanmamda
|
suçlanmalarımda
|
| 2nd singular
|
suçlanmanda
|
suçlanmalarında
|
| 3rd singular
|
suçlanmasında
|
suçlanmalarında
|
| 1st plural
|
suçlanmamızda
|
suçlanmalarımızda
|
| 2nd plural
|
suçlanmanızda
|
suçlanmalarınızda
|
| 3rd plural
|
suçlanmalarında
|
suçlanmalarında
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
suçlanmamdan
|
suçlanmalarımdan
|
| 2nd singular
|
suçlanmandan
|
suçlanmalarından
|
| 3rd singular
|
suçlanmasından
|
suçlanmalarından
|
| 1st plural
|
suçlanmamızdan
|
suçlanmalarımızdan
|
| 2nd plural
|
suçlanmanızdan
|
suçlanmalarınızdan
|
| 3rd plural
|
suçlanmalarından
|
suçlanmalarından
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
suçlanmamın
|
suçlanmalarımın
|
| 2nd singular
|
suçlanmanın
|
suçlanmalarının
|
| 3rd singular
|
suçlanmasının
|
suçlanmalarının
|
| 1st plural
|
suçlanmamızın
|
suçlanmalarımızın
|
| 2nd plural
|
suçlanmanızın
|
suçlanmalarınızın
|
| 3rd plural
|
suçlanmalarının
|
suçlanmalarının
|
|
Verb
suçlanma
- second-person singular negative imperative of suçlanmak
Further reading
- “suçlanma”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu