suður
See also: sudur
Faroese
Etymology
From Old Norse suðr, from Proto-Germanic *sunþrą.
Noun
suður n (genitive singular suðurs, uncountable)
Declension
| n13-s | singular | |
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | suður | suðrið |
| accusative | suður | suðrið |
| dative | suðri | suðrinum |
| genitive | suðurs | suðursins |
See also
compass points: [edit]
| útnyrðingur | norður | landnyrðingur |
| vestur | eystur | |
| útsynningur | suður | landsynningur |
Icelandic
Etymology
From Old Norse suðr, from Proto-Germanic *sunþrą.
Pronunciation
- Rhymes: -ʏːðʏr
Noun
suður n (genitive singular suðurs, no plural)
Declension
| singular | ||
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | suður | suðrið |
| accusative | suður | suðrið |
| dative | suðri | suðrinu |
| genitive | suðurs | suðursins |
Adverb
suður (comparative sunnar, superlative syðst)
See also
compass points: [edit]
| norðvestur | norður | norðaustur |
| vestur | austur | |
| suðvestur | suður | suðaustur |