suasus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of suādeō.
Participle
suāsus (feminine suāsa, neuter suāsum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | suāsus | suāsa | suāsum | suāsī | suāsae | suāsa | |
| genitive | suāsī | suāsae | suāsī | suāsōrum | suāsārum | suāsōrum | |
| dative | suāsō | suāsae | suāsō | suāsīs | |||
| accusative | suāsum | suāsam | suāsum | suāsōs | suāsās | suāsa | |
| ablative | suāsō | suāsā | suāsō | suāsīs | |||
| vocative | suāse | suāsa | suāsum | suāsī | suāsae | suāsa | |
References
- “suasus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “suasus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- suasus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.