subillatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of subīnferō.
Participle
subillātus (feminine subillāta, neuter subillātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | subillātus | subillāta | subillātum | subillātī | subillātae | subillāta | |
| genitive | subillātī | subillātae | subillātī | subillātōrum | subillātārum | subillātōrum | |
| dative | subillātō | subillātae | subillātō | subillātīs | |||
| accusative | subillātum | subillātam | subillātum | subillātōs | subillātās | subillāta | |
| ablative | subillātō | subillātā | subillātō | subillātīs | |||
| vocative | subillāte | subillāta | subillātum | subillātī | subillātae | subillāta | |