subitaneus
Latin
Etymology
Derived from subitus (“sudden, unforeseen”) + -āneus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sʊ.bɪˈtaː.ne.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [su.biˈt̪aː.ne.us]
Adjective
subitāneus (feminine subitānea, neuter subitāneum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | subitāneus | subitānea | subitāneum | subitāneī | subitāneae | subitānea | |
genitive | subitāneī | subitāneae | subitāneī | subitāneōrum | subitāneārum | subitāneōrum | |
dative | subitāneō | subitāneae | subitāneō | subitāneīs | |||
accusative | subitāneum | subitāneam | subitāneum | subitāneōs | subitāneās | subitānea | |
ablative | subitāneō | subitāneā | subitāneō | subitāneīs | |||
vocative | subitānee | subitānea | subitāneum | subitāneī | subitāneae | subitānea |
Descendants
- Italian: subitano, subitaneo
- Old French: sodein
- Portuguese: subitâneo
- Sicilian: subbitàniu
- Spanish: subitáneo
- → English: subitaneous
References
- “subitaneus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- subitaneus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.