subjectus
Latin
Etymology 1
Perfect passive participle of subjiciō (“throw under or near; supply; forge; submit; propose”).
Participle
subjectus (feminine subjecta, neuter subjectum); first/second-declension participle
- alternative form of subiectus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | subjectus | subjecta | subjectum | subjectī | subjectae | subjecta | |
| genitive | subjectī | subjectae | subjectī | subjectōrum | subjectārum | subjectōrum | |
| dative | subjectō | subjectae | subjectō | subjectīs | |||
| accusative | subjectum | subjectam | subjectum | subjectōs | subjectās | subjecta | |
| ablative | subjectō | subjectā | subjectō | subjectīs | |||
| vocative | subjecte | subjecta | subjectum | subjectī | subjectae | subjecta | |
Etymology 2
From subjiciō (“lay or place under or near”).
Noun
subjectus m (genitive subjectūs); fourth declension
- alternative form of subiectus
Declension
Fourth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | subjectus | subjectūs |
| genitive | subjectūs | subjectuum |
| dative | subjectuī | subjectibus |
| accusative | subjectum | subjectūs |
| ablative | subjectū | subjectibus |
| vocative | subjectus | subjectūs |
References
- “subjectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "subjectus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- subjectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.